Τον Μάιο του τρέχοντος έτους, είχα αναφερθεί στα άκρως αξιόλογα βιβλία – έργα του Σεβ. Μητροπ. Μύρων κ. Χρυσοστόμου: «ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ - ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΚΑΤΑΛΟΙΠΑ - ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ». 

Τότε είχαν εκδοθεί οι πρώτοι 3 τόμοι, τώρα ο Λόγιος και Σεβαστός Ιεράρχης έφθασε και εξέδωσε τον 12ο τόμο. Πραγματικά σπουδαίο έργο και προσπάθεια, η οποία κατέχει θέση κειμηλιακή και ιστορική. 

Οι κανονισμοί διαβάζονται οσάν να είναι μυθιστορήματα για την ιστορία της ομογένειας από την περίοδο του Τανζιμάτ (1847) μέχρι και σήμερα.  

Θα αναφέρουμε τους τίτλους δειγματικά ορισμένων Κανονισμών καθότι ο χώρος δεν είναι εδώ κατάλληλος για λεπτομερή αναφορά. 

Στον τόμο Ι΄ π.χ. υπάρχουν  κανονισμοί «Των ελλήνων Κρεοπωλών Κ/πόλεως και προαστίων –Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ- 1919», 

επίσης αναφέρονται ωσάν επαγγελματικά σωματεία –Υπαλλήλων Ξενοδοχείων- Εστιατορίων- Ζυθοπωλείων  και Καφενείων» Η ΟΜΟΝΟΙΑ. 

Στον τελευταίο τόμο ΙΒ’ περιέχονται οι κανονισμοί «Πολιτιστικών Ιδρυμάτων» «Ελληνικού Φιλολογικού Συνδέσμου»,  «Κανονισμοί Μουσικών ιδρυμάτων και Μουσικολογίας», 

«1919 Κανον. του εν Κων/πόλει Συνδέσμου Ιεροψαλτών» και ο Κανονισμός του νεοσύστατου Συνδέσμου μας «ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΡΩΜΑΙΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ -  ΣΥΡΚΙ». 

Ορισμένοι κανονισμοί αναφέρονται στην τουρκική και γαλλική γλώσσα κατά τα πρότυπα τους. 

Διαβάζοντας τα βιβλία αυτά, όπως είχα τονίσει, μας εκπλήσσει η σπουδαία οργάνωση όλων των μειζόνων ιδρυμάτων, κοινοτήτων, συνδέσμων,  συλλόγων κλπ. κάτι που μας λείπει ριζικά σήμερα. 

Δυστυχώς μετά την μεταπολίτευση ακυρώθηκαν τα πάντα που ίσχυαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία και από την ίδρυση της Δημοκρατίας μέχρι και σήμερα δεν καταφέραμε να οργανωθούμε, το Πατριαρχείο μας δεν έχει νομική υπόσταση, οι κοινότητες μας στερούνται καταστατικών κ.ά. Ευχόμεθα και ευελπιστούμε πάντοτε ότι μια μέρα θα λυθούν.

Στο τέλος υπάρχουν συμπερασματικές σκέψεις του συγγραφέα, στις οποίες αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής: «Από όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω και παρά τους κόπους και το χάσιμο πολύτιμου χρόνου, περίπου πέντε ετών,  

η παρούσα συλλογή μου είναι ελλιπέστατη σκεπτόμενος ότι και όσα παραθέτω είναι ρανίσματα και μόνο κανονισμών εταιρειών, συλλόγων, φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, νοσοκομείων, φιλανθρωπικών καταστημάτων, εταιρειών, λεσχών,  σχολείων συσσιτίων και άλλων ευαγών καθιδρυμάτων και οργανισμών» και καταλήγει ο συγγραφέας λέγοντας: «Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες μου για το απρόσμενο τέλος! Πάντως ναυαγοσώστης ούτε ήμουνα ούτε πρόκειται να γίνω!».  

Και έπεται συνέχεια. 

Φυσικά δεν συμφωνούμε για την ζήτηση συγνώμης, το έργο αυτό θα μείνει εσαεί στην ιστορία της Ομογένειας και οφείλουμε θερμά συγχαρητήρια και ευχαριστίες στον Άγιο Μύρων για τον κόπο και μόχθο 

που κατέβαλε και τον ευχαριστώ και πάλι για την τιμή να με αφιερώσει όλο το έργο και τον εκφράζω θερμά συγχαρητήρια για το συγγραφικό του έργο, 

για το οποίο εύχομαι να έχει δύναμη και υγεία για τη συνέχιση του. 

 

Πέρα  10  Οκτωβρίου 2020 Αντ. Στεφ. Παριζιάνος.